порещна - dat betekent welkom in het Bulgaars
10 September 2016 | Bulgarije, Sofia
Achter me klinkt geroep. Ik probeer rustig en nonchalant door te lopen, maar het wordt steeds luider. Achtervolgt iemand me nou? In mijn ooghoeken zoek ik naar een zijstraatje waar ik in kan glippen. Ah, daar. Ik wil net rechtsaf slaan als ook de man voor me tegen me begint te praten. In het Bulgaars ofcourse, geen touw aan vast te knopen dus. Oke, wat nu? Hij wijst naar iets achter me en ik draai me om. Oh my god. Blijkbaar heb ik mijn gratis papieren kaartje van Sofia laten vallen. Het oude mannetje achter me is vastberaden mij en de kaart te herenigen. Thank you sir!
Het Bulgaarse avontuur begon op donderdag 8 september met een heerlijke treinrit van Haarlem naar Eindhoven Airport. A word of caution, Eindhoven Airport heeft achter de douane welgeteld 5 stopcontacten waar je gebruik van kunt maken. Uiteraard allemaal bezet, behalve degene boven de vuilnisbak. Heb ik weer. Dus: tas op de vuilnisbak, stoel naast de vuilnisbak en laden maar. Na een comfortabele vlucht van 3 uurtjes land ik op Sofia Airport. Vanaf daar reis je gemakkelijk met bus 84 naar het centrum. Eenmaal in de bus probeer ik iets te maken van de busroute door middel van eerder genoemde kaart. Géén idee waar ik eruit moet. Ik besluit het aan de jongeman naast me te vragen. '"Excuse me, do you speak English?''. Hij kijkt me aan alsof ik een combinatie van Chinees en Elfish spreek. ''No''. Hij moet lachen om mijn teleurgestelde gezicht en zegt: ''I'm just kidding, how can I help you?'' Ghehe touché. Hij legt me uit op welke plek ik uit moet stappen en besluit uiteindelijk zelf ook daar uit te stappen. ''Do you have time for a city tour?'' Ik heb alle tijd van de wereld mate, do your thang! Zo gezegd, zo gedaan.
Na ongeveer 1,5 uur rondgelopen te hebben brengt hij me naar het hostel. Daar wacht een bordje spaghetti en een glaasje bier uit een plastic fles op me (yes, you read that right). Alles ofcourse inbegrepen in de prijs van welgeteld 10 eurotjes per nacht. Ook het all-you-can-eat ontbijt en wifi zijn included. Wie wordt daar nou niet blij van, huh? 's Avonds vroeg slapen na kennis gemaakt te hebben met de vijf Duitse meiden waarmee ik de kamer deel.
De volgende ochtend word ik vrij zen wakker. Dat was een prima nachtje! Wat blijkt nou. Eén van de meiden in de kamer (lees: degene in het bed boven mij) had haar telefoon op geluid staan en blijkbaar is die 3x afgegaan ofzo. En lang ook, volgens de andere meiden. Ik heb er he-le-maal niks van meegekregen. Nou, voor de mensen die mij een beetje kennen, WAT EEN WONDER IS HET DAT IK DAAR DOORHEEN SLAAP. Meestal word ik al wakker van een bewegende bacterie. Oke, de oordoppen werken dus goed.
Na het ontbijt is het tijd voor een wandeling op eigen houtje. Lekker foto's maken (eerder al gepubliceerd) en van de sfeer proeven. Wat een vriendelijke mensen hier. Ik mag zonder problemen bij diverse restaurants naar binnen om te plassen en een man in pak vraagt of ik hulp nodig heb bij het lezen van mijn kaart. Heel anders dan in Polen (no offence tho). De middag besteed ik aan het lezen van mijn boek. 's Avonds op tijd naar bed, want de volgende ochtend staat er een Iyengar yogales op de planning! Hmm, ik weet van mezelf dat ik een ster ben in verdwalen. Laat ik eerst maar eens de route checken. Na 3x verkeerd gelopen te zijn kom ik aan bij de studio. Oke hier moet ik morgen zijn dus, komt goed!
Slightly nervous bel ik aan bij de yogastudio. What to expect, right? Een oud mannetje met een enorme grijze baard reageert op de deurbel. Blijkbaar geeft hij de les. Hij legt me een beetje uit wat de yogales inghoudt en vraagt naar mijn ervaring. ''Oh ik doe het al een tijdje hoor, komt goed'', antwoord ik vol vertrouwen. Nou, niet dus :D. Wat een heftige les was dat! Zijn focus lag volledig op de houding en deze op de juiste manier uitvoeren. Heel anders dan alle andere yogalessen die ik tot nu toe gedaan heb, maar echt superleuk! Bij ''thuiskomst'' in het hostel nog even socializen met wat Australiërs en Engelsen. Kortom, best geslaagde eerste dagen zo! Ik schijn wel geluk te hebben met dit hostel, volgens de ervaren hostelaars is dit een vrij goed concept. Nou, ik ben benieuwd wat de andere plekken me gaan brengen dan.
In een notendop: prima slaapplek, vriendelijke Bulgaren en al heel wat awesome ervaringen.
Lots of love from Sofia to y'all!
Het Bulgaarse avontuur begon op donderdag 8 september met een heerlijke treinrit van Haarlem naar Eindhoven Airport. A word of caution, Eindhoven Airport heeft achter de douane welgeteld 5 stopcontacten waar je gebruik van kunt maken. Uiteraard allemaal bezet, behalve degene boven de vuilnisbak. Heb ik weer. Dus: tas op de vuilnisbak, stoel naast de vuilnisbak en laden maar. Na een comfortabele vlucht van 3 uurtjes land ik op Sofia Airport. Vanaf daar reis je gemakkelijk met bus 84 naar het centrum. Eenmaal in de bus probeer ik iets te maken van de busroute door middel van eerder genoemde kaart. Géén idee waar ik eruit moet. Ik besluit het aan de jongeman naast me te vragen. '"Excuse me, do you speak English?''. Hij kijkt me aan alsof ik een combinatie van Chinees en Elfish spreek. ''No''. Hij moet lachen om mijn teleurgestelde gezicht en zegt: ''I'm just kidding, how can I help you?'' Ghehe touché. Hij legt me uit op welke plek ik uit moet stappen en besluit uiteindelijk zelf ook daar uit te stappen. ''Do you have time for a city tour?'' Ik heb alle tijd van de wereld mate, do your thang! Zo gezegd, zo gedaan.
Na ongeveer 1,5 uur rondgelopen te hebben brengt hij me naar het hostel. Daar wacht een bordje spaghetti en een glaasje bier uit een plastic fles op me (yes, you read that right). Alles ofcourse inbegrepen in de prijs van welgeteld 10 eurotjes per nacht. Ook het all-you-can-eat ontbijt en wifi zijn included. Wie wordt daar nou niet blij van, huh? 's Avonds vroeg slapen na kennis gemaakt te hebben met de vijf Duitse meiden waarmee ik de kamer deel.
De volgende ochtend word ik vrij zen wakker. Dat was een prima nachtje! Wat blijkt nou. Eén van de meiden in de kamer (lees: degene in het bed boven mij) had haar telefoon op geluid staan en blijkbaar is die 3x afgegaan ofzo. En lang ook, volgens de andere meiden. Ik heb er he-le-maal niks van meegekregen. Nou, voor de mensen die mij een beetje kennen, WAT EEN WONDER IS HET DAT IK DAAR DOORHEEN SLAAP. Meestal word ik al wakker van een bewegende bacterie. Oke, de oordoppen werken dus goed.
Na het ontbijt is het tijd voor een wandeling op eigen houtje. Lekker foto's maken (eerder al gepubliceerd) en van de sfeer proeven. Wat een vriendelijke mensen hier. Ik mag zonder problemen bij diverse restaurants naar binnen om te plassen en een man in pak vraagt of ik hulp nodig heb bij het lezen van mijn kaart. Heel anders dan in Polen (no offence tho). De middag besteed ik aan het lezen van mijn boek. 's Avonds op tijd naar bed, want de volgende ochtend staat er een Iyengar yogales op de planning! Hmm, ik weet van mezelf dat ik een ster ben in verdwalen. Laat ik eerst maar eens de route checken. Na 3x verkeerd gelopen te zijn kom ik aan bij de studio. Oke hier moet ik morgen zijn dus, komt goed!
Slightly nervous bel ik aan bij de yogastudio. What to expect, right? Een oud mannetje met een enorme grijze baard reageert op de deurbel. Blijkbaar geeft hij de les. Hij legt me een beetje uit wat de yogales inghoudt en vraagt naar mijn ervaring. ''Oh ik doe het al een tijdje hoor, komt goed'', antwoord ik vol vertrouwen. Nou, niet dus :D. Wat een heftige les was dat! Zijn focus lag volledig op de houding en deze op de juiste manier uitvoeren. Heel anders dan alle andere yogalessen die ik tot nu toe gedaan heb, maar echt superleuk! Bij ''thuiskomst'' in het hostel nog even socializen met wat Australiërs en Engelsen. Kortom, best geslaagde eerste dagen zo! Ik schijn wel geluk te hebben met dit hostel, volgens de ervaren hostelaars is dit een vrij goed concept. Nou, ik ben benieuwd wat de andere plekken me gaan brengen dan.
In een notendop: prima slaapplek, vriendelijke Bulgaren en al heel wat awesome ervaringen.
Lots of love from Sofia to y'all!
-
10 September 2016 - 20:11
Vera:
Jeetje Lay, wat een beleving al in zo'n korte tijd. Ik bewonder je zeer dat je dit helemaal alleen doet. Zou niets voor mij zijn. Heel veel plezier nog en wacht met smart op jemvolgende verhalen.
Dikke kus (tante
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
